Back
Hugo Honijk
Het ontwerpen van robots gaat verder dan alleen het uiterlijk. Het bepaalt hoe mensen een robot ervaren, of ze deze vertrouwen en uiteindelijk accepteren. Om robots te maken die goed passen in hun context en daadwerkelijk worden omarmd, is het belangrijk om te begrijpen wat vertrouwen en comfort beïnvloedt.
Robots worden steeds gewoner in ons dagelijks leven, en steeds meer taken worden overgenomen door geavanceerde machines, waaronder ookhumanoïde robots. Maar hoe ontwerp je een robot waar mensen graag mee samenwerken? Door emotionele verbindingen te creëren. Het gezicht van een robotis hierbij het belangrijkste communicatiemiddel. Mensachtige kenmerken zoals ogen, een mond of wenkbrauwen zorgen voor empathie en herkenning, vooral in zorg- of serviceomgevingen. Maar als een robot té realistisch wordt, kan dat juist ongemakkelijk aanvoelen, het zogenaamde “uncanny valley”-effect. Een goede balans, bijvoorbeeld met gestileerde gelaatskenmerken of expressieve LED-schermen, zorgt voor vertrouwen zonder dat gebruikers zich ongemakkelijk voelen.
Bij robots zonder gezicht kunnen intenties en gemoedstoestanden worden overgebracht via visuele en auditieve signalen. Denk aan subtiele lichtanimaties die aangeven dat de robot gaat bewegen, of zachte geluidssignalen (zoals een beltoon of een piepje) die duidelijk maken of de robot iets start, stopt of wacht. Deze signalen moeten vriendelijk en aangenaam zijn.
Mensen willen voorspelbaar gedrag van robots, omdat dat veiligheid en controle geeft. Maar een klein beetje verrassend gedrag kan juist zorgen voor charme en plezier. In plaats van simpelweg met een rood lampje te knipperen na een botsing met een waterkoeler, kan een robot ook een grappige opmerking maken of een speelse emoji tonen. Zulke momenten geven robots een persoonlijkheid en maken interacties memorabel.
Hoe een robot beweegt, beïnvloedt sterk hoe mensen hem ervaren. Vloeiende, natuurlijke bewegingen zorgen voor rust en voelen intuïtief aan. Houterige of schokkende bewegingen kunnen daarentegen ongemakkelijk of “onmenselijk” overkomen. De bewegingsstijl moet passen bij de rol van de robot: rustig en zacht voor zorgrobots, strak en doelgericht voor industriële toepassingen, of juist krachtig en intimiderend voor beveiligingstoepassingen.
Materialen bepalen hoe een robot aanvoelt én eruit ziet. Zachte, gladde oppervlakken, warme kleuren en natuurlijke texturen (zoals siliconen of rubber) maken een robot toegankelijker. Glimmende of metalen afwerkingen kunnen futuristisch ogen, maar voelen vaak afstandelijk aan. Voor robots die dicht bij mensen werken, is comfort essentieel. In een fabriek of magazijn zijn juist robuuste, functionele materialen geschikter.
Een goed ontwerp is een balans tussen herkenbaarheid enefficiëntie. Mensachtige verhoudingen (hoofd, romp, ledematen) maken deinteractie intuïtiever. Soms is een abstractere vorm juist beter. Strak encompact voor inspectierobots, stevig en imposant voor beveiligingsrobots. Doorinspiratie te halen uit bestaande producten kunnen gebruikers zich sneller ophun gemak voelen, zoals een zorgrobot die eruitziet als een looprek in plaatsvan een mechanisch wezen.
Bij Spark staat de gebruiker altijd centraal. Of een robot nu mensachtig is of juist abstract, het ontwerp moet passen bij zijn taak én bij wat mensen verwachten. Door goed na te denken over expressie, beweging, materiaalkeuze en vormgeving zorgen we ervoor dat robots niet alleen goed functioneren, maar ook een prettige aanwezigheid vormen in het leven van de mensen die ze ondersteunen.
.svg.png)
visible-sustainability-Insight%20hero.webp)
